"Acıları unuta unuta ruh taşıdığını da unutuyordu insan. İnsanlıktan böyle çıkıp gidiyordu. Kimisi pek meraklıydı ahkam kesmeye. Bilgiç çoktu, bilge az. Azlık, bağırsa, haykırsa da çokluğun fısıltısı, kalın ve ses geçirmeyen bir yorgan gibi örtüyordu."