... Sonra bu gözlerden, o soruların insafsız takibinden kurtulmak için hep o köşeye, o köşe penceresine gidip oturarak kendi yalnızlığıyla bu ufku kapalı sokağın tenhalığı arasında ortadan kaybolmak, tatlı bir yokluğun uyuşukluğuna gömülmek istiyor gibiydi.