Yas
İlgi çekici bir metafor, kangren uzvu hatlarından koparan. Uzatılmış bir cinnet, hatırı silinmiş dostluklar, kırılgan camlar, bir şarapnel gibi vücuduma saplanan. Buradasın ve dinliyorsun, biliyorum. Öyle acımaz bir yiğidin canı, öylesine sindirilmiş akıncının yası...
Uzanmış yatağına bir cılız beden, karanlıklar içerisinde yatar;
Amansızca ve umarsızca hayatı...
Kenetlenir kör duygular, hapseder ölüsünü tenine.
Darmadağın bir çehre, sökülmüş bir beden; kalbi kırık uzuvlar ve
Ter gibi akan kan... İşte böyle başlar apansız, zihnime inen kâbuslar,
Saklar, dışımızı içimizde. Saklar, pembeliğinden ıraklaşan şatafatını; hayatın.
·
110 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.