Ne kadar yalnızız... Daima yalnız.
Korkma sakın, ey insan, dehşete kapılma,
Ne sağa bakın ne de sola,
Yürüdüğün bu sonsuz yolda,
Yok Geceden Başkası.
＊*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚ ˚*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚＊＊*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚ ˚*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚＊
Bir aile travması sonrasında yaşadığı duygusal çöküşle içinde bulunduğu bu boşlukta kendini yeniden hayata bağlayacak bir şey bulma ümidiyle hayatı ve insanları sorgulama evresinde olan bir adam; geceyarısı bir eğlence mekanında karşısına çıkan bir kadının etkisiyle bazı duyguları ve anıları yeniden canlanır.
Yüksek beklentiye girilmeden okunacak travma sonrası hissizliğin, insanlara yabancılaşmanın, kendi içine düşmüşlüğün güzel bir kurgusu. Okumayı düşünenlere öneririm.
Yok Geceden Başkası
Çölün değişmeyen enginliğinde tek başına duran biri kalabalık şehrin sonsuzluğunda kaybolan biri kadar yalnız değildir.
"...duramıyorum, yoksa düşerim.
Ve düşersem boğulurum çünkü yüzmeyi unuttum."
·
151 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.