Neredeyse değilsin farkında
Sararan gün batımının, başıboş titreşir
Işık ve göz alabildiğine yayılır.
Doğuda, bu alaycı ve kıpkızıl ay
Belki de öfkenin aynasıdır.
Gözlerini yukarı diker bakarsın. Bir
Anısı uyanır senin olan bir şeyin, başlar
Ve söner. Solgun başını indirirsin,
Ve hüzünlü yürüyüşünü sürdürürsün,
Yazdığın dizeyi anımsamadan
Ve kanayan aydır mezar taşı yazıtı.