Eflatun, Ziyafet'inde aşkı “güzel içinde tevlit" diye tarif eder ve onu ruhun ebedi kalmak arzusuna bağlar. İnsan ancak bunun sayesinde çocuklarında ebedi olarak yaşar. Bundan dolayı bütün canlılarda aşk vardır. Eflatun daha ileri gidip bunun ilk derece olduğunu, iyi bir ruhun vücut aşkından ruh aşkına, sonra ilim aşkına, en sonunda da mutlak güzellik aşkına erişmesi gerektiğini iddia eder. Onun için güzel, iyi ve doğru birbirlerinden ayrılmaz. Phédre'de görülen aşk da esas bakımdan buna benzese de müsüller (idée) kuramına bağlanmıştır. Güzel müsülünde ruhun daha önce içinde bulunduğu âlemin devamlı bir hatırası vardır ve bu âlemde üzerinde mutlak güzelliğin parladığı bir şey gördü mü, ona doğru atılır; ona, daha doğrusu ondaki mutlak güzelliğin yansımalarına âşık olur.
Sayfa 76Kitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.