Çok zor.
habersizce ondan hem nefret etmek hemde beklemek, kendi içinde affetmek..
sanki tekrar bir araya gelsek, herşey geçecekmiş gibi geliyor, bir gelse kapıma, gözlerime baksa, elimi tutsa,
Kokusunu bile özledim, gülüşünü bakışını, öpmesini..
Benden sonra bir kaç kişiyi aldı hayatına, biliyorum ki unutmak için, ama çıkıp gelse kapıma dese ki unutamadım, başaramadım, koşarak giderim.
ama haberi yok olmayacak da, ben sadece içimde hem nefret edip hem affedeceğim, onun haberi bile olmayacak..
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.