Rivayet edildiğine göre, Tabiîn neslinin meşhur âlim ve zâhidlerinden Hasan-ı Basri rahmetullahi aleyh kırk sene gülmedi. Bu durumu nakleden râvi der ki:
"Ben kendisini gördüm. Otururken sanki boynu vurulmak üzere getirilmiş bir köle gibi mahzun ve garip otururdu. Konuştuğu zaman sanki âhireti görerek konuşurdu. Sustuğu zaman sanki gözleri önünde cehennem ateşi tutuşturulmuş da ona bakıyor gibi tefekkür içinde olurdu. İçinde bulunduğu şiddetli hüzün ve korkudan dolayı kendisini ayıplayanlara derdi ki:
- Allah'ın beni sevmediği bir işte görüp de gazap ederek, "Git, seni affetmiyorum!" demeyeceğinin garantisini kim bana verebilir? Çünkü ben yapılması gereken işlerin dışındaki işlerle uğraşıyorum."
Ebû Talib el-Mekki, Kalplerin Azığı
··
1 artı 1'leme
·56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.