uzun zamandır okumak için can attığım bir türlü okuyamadığım ve az öncede "keşke daha önce okusaydım" dediğim eser. Kitabın son bölümüne gelindiğinde lütfen Werther yapma bunu lütfen diye kendi kendime söylendiğim ve sonunda ağladığım eser. İnsan bazen olmayacak sevdaya tutulunca neler hissedildiğini iliklerinize kadar anlatılıyor ve hissediliyor.Bende werther gibi yazdığım yazılarda tıpkı onun gibi duygular besledim. Werther odada vadide ormanda çaresizce gezip ağlarken bende ağladım. Söylenen bütün sözler sanki bana söylenmiş gibiydi.. Söylenecek söz bulamıyorum gerçekten Wertherin dediği gibi "Ah Ulu Tanrım alın yazısı" Lotte ye imkansız bir bağlılık duyduğu ve bunun karşılıksız olmasında lotteyi suçlamıyorum ama yazık oldu bunun da etkisinden çıkamayacağım sanırım.
Okuyun okutun doslar
iyi okumalar..
