Olanna onları seyrederken içinde tatlı bir kabarmayla fark etti ki, hepsi de kendi hissettiği gibi, Odenigbo'nun hissettiği gibi hissediyordu; sanki damarlarında kan yerine sıvı çelik akıyormuş gibi, sanki kızgın korlar üzerinde çıplak ayak durabilirlermiş gibi.