Bilmem. Bazen yürürken gördüğüm insanların yüzyıl sonra bu sokaklarda olmayacaklarını düşününce, her șeyin ne kadar geçici olduğunu anlıyorum. Binaları, asırlara meydan okuyar
ağaçları ve hatta șu gemileri kıskanasım geliyor. Çünkü dünyada bizden fazla barınacaklar. Düşündükçe gülüyorum ama en çok biz insanlara merhamet duyuyorum böyle anlarda. Nasıl da
zayıfız.
Hem varız hem yok.
Hem ölüyüz hem diri.
Hem hayaliz hem hakikat.
Hem ruh hem beden.
Hem keder hem mutluluk...
Sayfa 58
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.