Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

16 Nisan Salı
Bugün yine olabilecek şeylerin olmayışına üzüldüm. Bu dünya hayal kırıklıklarından ibaret ama insan bir türlü alışamıyor. Ben artık hayal kuramam sanıyordum ama yine hayallerdeyken buldum kendimi. Bizi düşündüm biraz, eskiden yaşayacağımıza çok inandığım anları bugün başkaları yaşarken izledim. Sen geldin aklıma hemen. Nasıl olurdu, nasıl olurduk acaba dedim kendi kendime. Daldım gittim yine uzaklara. Söz vermiştim kendime bir daha aklına asla getirme onu diye ama yine ne aklım söz dinledi ne de kalbim. Ama artık hiçbir şeye inanmıyorum biliyor musun? Güvenmiyorum da kimseye. Hatta beklentilerim bile yok artık. Sen de bunu istemiştin zaten. Ben sana karşı sözümü hep tuttum biliyor musun? Ama sen... Sen beni en güvendiğim yerden aşağı attın. Hâlâ seni affetmek istiyor kalbimdeki minicik bir yer. Ama zaten en çok da affedilemeyecek, geri dönüşü olmayan şeyler yaptığın için nefret etmiştim senden. Her zaman kalbini dinleyen ben bu kez kalbimi dinlemiyorum. Çünkü sen bana en güzel "kalpsizliği" öğrettin.
·
69 görüntüleme
Caner Özdil okurunun profil resmi
Niye hep en çok inanıp bağlandığımız yerden en derin darbeleri yeriz? Biz o darbelerin acısını sürekli çekerken bir türlü kendimizi toparlayamazken bizi bu hallere sokanlar niye hiçbirsey olmamış gibi devam edebiliyorlar hayatlarına. Sevmekse karşılıklı olmadı bu iş ? Şimdi bu çekilen o sevginin açısıysa onunda çekmesi gerekmiyor mu? Yoksa sevmedi ama biz sevdi mi sandık okadar mi saftik? Ama hisler yanlış anlaşılmaz ki! Nasıl başarıyorlar onlar?
Ceren okurunun profil resmi
Son günlerde kendime en çok sorduğum soru bu. Neden hep en güvendiklerimiz en büyük yaralarımıza sebep olur? Bende çok düşündüm bir cevap bulamadım ama baktım ki sonunda sadece insanlara olan güvenimi kaybetmişim. Biz iyi ve saf olduğumuz için sevdiklerine inanmayı seçmişiz sanırım sadece çünkü seven insan hiçbir şey olmamış gibi davranamazdı. Sevdiği insanın kalbinde binlerce yara açıp çekip gidemezdi. Biz sadece sanmışız galiba. Her şeyi sadece biz yaşamışız. Zor oluyor ama insan sonunda bunu kabullenmek zorunda kalıyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.