Albertine ölmüştü. Hayalgücüm, onu, henüz birlikteyken gökyüzünü seyrettiğimiz akşam vakitlerinde, yine gökyüzünde arıyordu; sevgimi, onun çok sevdiği mehtabın ötesinden ona ulaştırmaya, artık yaşamadığı için onu teselli etmeye çalışıyordum; böylesine uzaklardaki bir insana duyulan aşk, bir dindi adeta, düşüncelerim dua gibi ona doğru yükseliyordu. Arzu, inancı doğuracak kadar güçlüdür; ben öyle arzuladığım için, Albertine’in gitmeyeceğine inanmıştım; şimdi de, ben öyle arzuladığım için, ölmediğine inanıyordum;
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.