İnsan dünyaya ortalığı ayağa kaldırarak gelir, hayatı hiçbir şey yaşamamışsına sessiz sedasız terk ederdi. Doğum havadisleri coşkuyla verilirken ölüm haberi kulaktan kulağa yayılırdı. İnsanın neye benzediğini bilmediği şu dünyaya şenlikle gözlerini açması ve ölürken neyi biraktigini bilmediği halde feryat figan etmemesi epey tuhaftı. Görünen o ki ölümün ağırlığı, kendini en çok bu sessiz kabullenişte gösterirdi.
Sayfa 292Kitabı okudu
·
163 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.