‘’ Hayatta doldurulamayacak boşluk yoktur elbette ama doldurulması en zor olan boşluk, insanlıktır. ‘’ diyor Erhan Bey. Ve bu söze yakışır biçimde, dört farklı öyküde insanlığı anlatıyor… İlk hikayede, eski neslin ve tabuların esiri olan bir gencin hayatını okuyoruz. Ailesine destek olan genç, sadece bir kez ailesinden onun kararına saygı duymalarını istiyor. Sevdalı o, ona kavuşmak istiyor. -Mış gibi yapan ailesi, tüm hayatını karartıyor. O genç gösteriyor ki, hayat başkalarına değil insanın kendisine yaşanmalıdır. Bugünün yarını olabilir, ama dünü bitmiştir. Geleceğe inşaa insanın sevdikleriyle olmalıdır… İkinci hikaye, bana en çok dokunan… Bahtiyar, özel bir çocuk. Eski zamanlarda pek bilinmediği için kimse anlamıyor bir şeyi. Zaman geçip gittikçe kardeşi oluyor ve ondan sonra Bahtiyar’ın, insanın yüreğini sızlatan günleri başlıyor. Bahtiyar hemen gülebilecekken, hep ağlatıyorlar… Bu öykü diyor ki okura, senin planın ile hayatın planı her zaman uyuşmaz. Her insan bir olmaz, herkes aynı olamaz, Farklılıklarla sev, senden güçsüze destek ol. Ağlatma, güldür… Hayat sandığından da kısa. Üçüncü hikayede, ailesinden hatıra kalan bir eşyaya delicesine bağlı bir kadın var. Kaybediyor bu hatırayı, sanıyor ki artık her şey bitti. Tüm uğuru ve desteği gitti ve geçmişi silindi… Öyle olur mu hiç? Ona o anlamları yükleyen kendisi, yüreğinde hissettikçe o anlamları başka bir şeye gerek duymayacak. O kaybını bulmak için destek ararken, hayat ona bambaşka bir şey sunuyor… Bu öykü birçok şey aktarıyor. Kişinin travmatik olay sonrası, kendisini bir nesne ile bağdaştırarak sürekli onu yanında istemesi ya da çocuklukta yaşanan terk edilmenin geleceğe nasıl etki ettiği gibi… Okuyucuya diyor ki; hayat akıp gider, sen kalbinde tut her şeyi. Özgür ol, bir şeye bel bağlama. Seni, sen anlarsın. Dördüncü hikaye, farklı milletlerin yaşadığı bir toplumu gösteriyor. Her şey yolunda giderken ve herkes birbirine destek olurken aksaklıklar yaşanmaya başlıyor. Biri din değiştiriyor, biri başka şehre gidiyor. Aşıklar, ya onlara ne oluyor? Son öykü, anlatıyor ki farklılıklar güzelleştirir. Herkes kendince doğruyu yaşar ve seçer. Biri gittiği yoldan vazgeçmişse, itmek yerine elinden tut. Esas olan insanlıktır. Başkasını hor görme, bu dünya herkese… Gördüğünüz gibi her hikayede insanlığın bir yanı gözler önüne seriliyor. Zaten Erhan Bey öyle içten ve gerçekçi kaleme almış ki her şeyi, okurken yaşayıp hüzne kapılıyor insan. Yalın dili, hayatın merkezinden kalemine taşıdığı olaylar ve anlatım biçimi çok güzeldi. Öykü seven biri olarak çok beğendim. Kalemi daim okuyucusu bol olsun.

Bahtiyar’ı Kim Ağlattı?Erhan Metin · Bir Kitap · 202313 okunma

·

98 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seray Sönmez