Boşluk: Dün çalıştığım şirkette son günümdü. İstifa ettim. 2 yıl 8 ay. Aylık ortalama 22 günden aynı şubede 700 küsur gün. Ailenden daha fazla gördüğün çalışma arkadaşları, hatta bazan müşteriler. Zor kısmı bu ayrılıklar. Çok daha güzel bir yere, çok daha güzel şekilde gidiyorum. İyi olan kısmı bu. Ya kalan anılar? Fazla mı duygusalım, yoksa konfor alanından vazgeçiş, sil baştan başlamanın şaşkınlığı, alışma stresi mi böyle tuhaf eden insanı. Bilmiyorum. Belki de hepsi. Öyle ya, yazar, "vazgeçemediklerinin toplamıdır insan." derken ne kadar da haklı. Heyecanlı, ve mutluyum. Umut hep var, artık daha da umutluyum. 🍀

Dün çalıştığım şirkette son günümdü. İstifa ettim. 2 yıl 8 ay. Aylık ortalama 22 günden aynı şubede 700 küsur gün. Ailenden daha fazla gördüğün çalışma arkadaşları, hatta bazan müşteriler. Zor kısmı bu ayrılıklar. Çok daha güzel bir yere, çok daha güzel şekilde gidiyorum. İyi olan kısmı bu. Ya kalan anılar? Fazla mı duygusalım, yoksa konfor alanından vazgeçiş, sil baştan başlamanın şaşkınlığı, alışma stresi mi böyle tuhaf eden insanı. Bilmiyorum. Belki de hepsi. Öyle ya, yazar, "vazgeçemediklerinin toplamıdır insan." derken ne kadar da haklı. Heyecanlı, ve mutluyum. Umut hep var, artık daha da umutluyum. 🍀