Çarsızlığımız ilk gününün kıvancını hiçbir zaman unutmadım. Kıvanç pompalanıyordu yüreklerimizden sanki. Yıllar sonra, açlık grevine başladığımda, birçok anılarla birlikte Çar'ın yıkıldığı bu ilk günün coşkulu kalabalıkları gözümün önünde dipdiri, tıpkı o günkü gibi canlanıp canlanıp yeniden buğulandılar. Ölürken bile unutamadığım bir sevinçti çarlığın yıkılış günü yaşadığım kavanç. Bir bakıma şöyle söylersem çok abarttığımı sanmayın: 27 yi 28'e bağlayan o ilk gecenin büyük sevinci içinde öldüm.