Tersten okunduğunda kızı Filiz’in ismini veren bu kitap, hayattan vazgeçmek üzere olduğu o an kızına,o yaşamının yarısına geldiğinde verilmek üzere, yazdığı bir mektup. Aslında okurken hiç depresif bir şey hissetmedim, aksine o zaman da belli bir olgunluğa erişmiş bir adam vardı karşımda. Kendini de dünyayı da olduğu gibi görebilen ama aynı zamanda dünyayla uyuşmazlığının da idrakinde olan bir adam. Ve hayatta hiç kimse tarafından gerçekten tanınmadığını, anlaşılamadığını düşünen o adam, o esnada küçük bir çocuk olan kızının yetişkinliğine yazıyor ki bari kızı onu anlasın…Bu mektubu yazdıktan sonra hayatına son verme fikrinden vazgeçtiği söyleniyor. Her ne olmuşsa iyi ki vazgeçmiş ve sonraki yaşamında acısını şahane bir şekilde damıtmış. Ve iyi ki bu kitabı da kızının izniyle basmış çünkü onun gibi bir insanın bile pes edecek noktaya geldiğini bilmek, hayat zorladığında herkesin şu dünyada benzer hisleri yaşadığını anımsatarak güç verici nitelikte Kitaptaki tarih 1987 ve diğer kitaplarının basım tarihlerine bakıyorum da hepsi sonrasında. Yani eğer vazgeçmeseydi o bayılarak okuduklarım da olmayacaktı. Şimdi o yazdıkları daha anlamlı oldu ve neden bu kadar etkileyici olduklarını daha iyi anladım. Aniden kendini okutan bu kitaba da Aruoba’ya da kocaman bir “iyi ki!”

ZilifOruç Aruoba · Sel Yayıncılık · 20171,683 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül