Sana son sarıldığım yerde, keşke son olduğunu bilerek, kaburgalarımla ve göğüs kafesimle beraber sarılabilseydim. Şimdi sırtımda yokluğun, yanımda kimsesizliğimle boşluğu kucaklıyorum. Gidecek yerim de yok. Ortada lirik bir sessizlik.
Ama eminim hâlâ, ılık bir nehir gibi saçların.
Eve Döner İnsan Hep
··
1 artı 1'leme
·109 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.