Henüz mektepli bir çocuktum, şiire merakım vardı. Güzel sandığım ve çoğunu ezberden bildiğim şiirleri tekrarlamaktan zevk alırdım. Evimizde bir subay emir eri vardı. Mektuplarını ben yazardım. İlk cümlesi daima şöyle idi: "Gözü yaşlı, bağrı daşlı vâlidem kadına. Evvelâ iki ellerinizden pus edüb hatırı şerifinizi sual ederim... ilâh...”