"Gökyüzü bazen yüreğime doluyor." cümlesi, her dinlediğimde sanki hoş bir ferahlıkmış gibi gelirdi ve eksik bir şeylerle nasıl ilişkilendirildiğini anlayamazdım. Ta ki gökyüzü gerçekten de yüreğime dolana kadar.
İnsan sadece suda boğulmazmış. Tüm gökyüzü, dünyanın en güzel yaylalarının çiçek kokuları dolsa da ciğerlerine, buram buram boğulabilirmiş insan... Yaşayınca anladım.