GİDİŞİN
Gidişin ölümüydü umutlarımın,
Güllerin yüreğimde canverişiydi,
Ufkumda her akşam hüzünlü ve dalgın,
Seninle batan ömrümün güneşiydi.
Ardında bir İstanbul bıraktın öksüz,
İçimde yokluğun ateşini yaktın,
Karanlıklar ortasında güpegündüz,
Yıkılmış, dağılmış bir adam bıraktın.
Gün, gün yaklaşan bir şey var; ölüm mü, ne?
Değilse içimde bu ürperti neden?
Dolaşan kim benimle deli divane?
Güzel olan herşeydi seninle giden.
Şimdi bütün hayallerim yoksul kaldı,
Gittin, bana bu rezil İstanbul kaldı...
Ümit Yaşar Oğuzcan
( 1926 - 1984 )
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.