bir güveye rastladım geçende bir ampulün içine girmekti derdi ve kızartmak kendini tellerde
derdiniz nedir sizin kuzum diye sordum güveye bu töresel bir şey falan mı nedir
bu camla kaplı bir ampul değil de bir mum olsaydı eğer kömür olmuştun şimdiye hiç sağduyun yok mu senin
var, hem de istemediğin kadar diye cevapladı güve ama bazen gına geliyor sağduyudan sıkılıyoruz hep aynı sıradanlıktan ve güzelliğe acıkıyoruz ve heyecana ateş güzel biz de biliyoruz çok yaklaşırsak bizi öldüreceğini ama ne fark eder ki yeğdir bir anlığına mutlu olmak ve güzellikte yanmak uzun uzadıya yaşayıp da müebbet sıkıntıdan biz de bu yüzden bütün ömrümüzü tek bir küçük ruloya sarıyor ardından o ruloyu yakıyoruz bunun içindir yaşam yeğdir bir anlığına güzelliğin parçası olup sonra yok olmak sonsuza kadar var olup da asla güzelliğin bir parçası olmamaktan bizim yaşama karşı tavrımız haydan gelen huya gider yaşamlarımız insanların aşırı gelişip de hayattan zevk almaz olmadan önceki hallerine benzer
ve daha ben onu bu felsefesinden caydırmaya fırsat bulamadan kurban etti kendini eski bir puro çakmağının üzerinde onunla aynı fikirde değilim ben olsam mutluluğunun yarısını ve ömrünün iki katını yeğlerdim
ama aynı zamanda onun kendini kızartmak istediği kadar çok istediğim bir şey olmasını isterdim
New Yorklu ünlü makale yazarı Don Marquis'nin 1927 tarihli eserden bir şiir.
Sayfa 233Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·215 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.