Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Deli gibiyim sensiz
Bu sessizlikle
Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevir gözlerime
Yoksa sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim
Sensiz bu sessizlikle
Yedi Güzel Adam’da Zehra Öğretmen’in duygusal bir sahnesinde ilk defa dinlemiştim şiiri🥺
O kadar işlemişti ki bana, hala her okuduğumda aklıma gelir.
Defterin, kurumuş çiçeklerin de ayrı bir nahiflik ile eşlik etmiş eserin ruhuna canım🤩🥰