Gölgem uzaklaşıyor
Işıksız karanlık bir tünelde
Bağuk kısık ve işlevsiz bir derinlik
Hayaletler gibi görünmez ve seyrek
Kayboluyorum dünyadan
Issız ve sessizce çekiliyorum köşeme
Kural yok hesapsız bir yerde
Kendimi arıyorum ne çare
Dermansız fersiz bacaklarım
Güneşe küskün yüzüm
Farkına varmadan karışıyor karanlığa
Yitik bir sevda acı bir son
Ben bu gölgeler gibiyim
Yırtıp atmak isterken seni
Savrulurken rüzgarda
Kendi ellerimle teslim oluyorum yine sana