Diğer birkaç Şinto kitabına kıyasla biraz daha ruha konuşan,felsefik bir kitap olmuş ve sanırım aradığım da buydu.Ne kadar insanlar bu Dini/Felsefe’yi Çoklu Tanrılı olduğu için ya da hikayeleri yüzünden garip bulsa da altında yatan o şükretme, minnet duyguları sanırım açıklamak için ya da hissettirmek için yeterli.Sadece oturup elindeki bir pirinç için şükretmek bile yeterli…Geçmişi geride bırakmak ,geleceği kurcalamamak ve bugüne uyandığın için şükretmek…bunlar için yaşamak lazım sanırım.Acıyı kucaklayıp gülümsemek şart.
