Bazı kitapların gücünü bittikten sonra hissediyorum. Vahşi Hayat da böyle bir kitap. Kitabı okurken ben Joe’nın 16 yaşında yaşadıklarına maruz kalmasına o kadar öfkelenip, içerliyorum ki, odağım hep o oluyor. Ama sonlara doğru ve sonrasında Joe için hissettiklerim değişmese de, evlilik ve aile üzerine ne güçlü bir hikâye okuduğumu farkediyorum. O yangınlar her evlilikte çıkıyor aslında. Adı her zaman ihanet olmasa da. Çocuklar da her zaman tanık oluyorlar. Nasıl bir tanıklık hem de. Gizleyip, gizlenmenin imkanı yok. Joe’nın ebeveynlerinin yaptıkları fazlası tabi ama aile olmak ne acaip bir ilişki türü, her çeşidi var. Aile içi sevginin gücü de çok acaip. Sevgiden mi geliyor o güç orası da ayrı bir muamma. Böyle aileyle ilgili mevzuları düşününce -şimdi yine çok dağıldı kafam- kendi minik ailemize dönüyorum ve diliyorum ki , ebeveyn rollerimizde bizimle her zaman güçlü bir bağın olur ama bizden de her zaman özgür hissedersin. Gönlünde bir sızıya değil, ferahlığa yer edinirsek ne mutlu bize…

Vahşi HayatRichard Ford · Jaguar Kitap · 2022101 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sebnem ekici