Benimkilere yakın düşünceler
Son geldiğim noktada; etrafımdaki her şeyin aslında bir eylem olduğunu; bir ağacın, bir karıncanın, bir yıldızın, bir gezegenin, bir tekhücrelinin ve hatta bunlarla ortaklaşa biçimde bir insanın bile eylemselleştiğini, devindiğini, dönüştüğünü, bir varlık durumundan başka bir varlık durumuna sürekli biçimde geçtiğini görüyorum. Fakat insan dışında hiçbirisi, bu eylemselliğinin ve devingenliğinin özgür irade ile donatılmış bir özne tarafından motive edildiğini iddia etmiyor. Böylesi bir şeye biz de ihtimal vermiyoruz: Ağacın devinimini, ağacın özneliği ile ilişkilendirmiyoruz. Demek ki yukarıdaki varsayımın; yani bir eylem varsa bilinçli bir eylemci de olmalıdır argümanının evren için hiçbir hükmü yok. Demek ki anladığımız anlamda bir "özne" olmadan da eylem ortaya çıkabiliyor. Ve demek ki eylem ve devinim, bütün varlık formlarının ortaklaşa hakikati olduğundan, bütün varlık organizasyonunun temelini oluşturuyor. En başta kurduğum "Ben, bir devinimdir" cümlesi de tam bu anlamda, "ben" dediğim şeyin devinimin bir parçası olduğunu ve bundan başka da bir hiç olduğunu ifade etmeye çalışıyor. Pekâlâ "ben" dediğim şey de bir devinimse eğer, ben'in buradaki göndergesi, devinimin ben'deki karşılığı olan beden oluyor.
Sayfa 20 - Beyaz Baykuş YayınlarıKitabı okudu
·
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.