Öyle bir his ki bu, ne ufak bir umut kırıntısı bırakıyor insanın içinde ne de biraz olsun güven. Babam beni kucaklayıp ta en yukarılara fırlattığında hep gülermişim biliyor musunuz? O kadar eminmişim ki beni tekrar tutacağından, düşmeme asla izin vermeyeceğinden, havadan yere pike yaparken endişenin e’si bile uğramazmış gözlerime. Şimdi ise çay istediğim garsona bile güvenemiyorum ya çaktırmadan içine tükürüyorsa diye.
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.