Hiç kuşkusuz, ilahiyata eğilimli kişiler genelde, gerçek olanla gerçek olmasını arzu ettikleri şeyleri ayırt etme yetisinden kalıcı olarak yoksundurlar. Fakat bir tür doğaüstü zekâya inanan daha bilgili bir inançlı için şeytan sorununun üstesinden gelmek çocuk oyuncağıymışçasına kolaydır. Basitçe, kötü bir tanrının varlığını kabul eder: örneğin Eski Ahit'in her sayfasında kol gezen Tanrı gibisini. Eğer bu hoşunuza gitmediyse, başka bir kötü tanrı icat edin, ona Şeytan deyin ve dünyadaki bütün kötülüklerin suçunu onun iyi tanrıyla yaptığı kozmik savaşa atın. Veya (daha gelişmiş bir çözüm olarak) insan dertleriyle titizlikle uğraşmaktan daha önemli vazifeleri olan bir tanrıyı kabullenin. Ya da acı çekilmesine kayıtsız olmayan, ancak bu acıları düzenli ve adil bir evrende özgür irade adına ödenmesi gereken bir bedel olarak gören bir tanrı olduğunu varsayın. Tüm bu akla yatkın hale getirme seçeneklerine inanacak ilahiyatçılar bulunabilir.
Sayfa 149 - Kuzey YayınlarıKitabı okudu
·
237 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.