Efkar, söz dinlemez dalgalarıyla,
Kalbimin yalçın kayalarına vurur...
Gönlüm kan ağlayan duygularıyla,
Alevlerin ortasına savurur...
Korkular yüzleşmek isterler, kaçışlar korkuların ilacı değil biliyorum. Her şeye rağmen gönlüme saplanan hançerin daha sonra sana da dokunacağını bildiğim için susuyorum; susuşların çare olmadığını bildiğim halde...
Bahar geldi, güneş doğdu gönül sergilerimi açtım dünyama derken, güneşimi karanlık yüzlü bulutlar sarmaladı can kuşum... Kayıp sabahlarımız olmayacak derken, gönlüm ne seninle oluyor, ne de sensiz...
Sayfa 346
·
220 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.