Kendimi yaralı, aç bir hayvan gibi duyumsuyorum. Su bulamayan bir yılan gibi kıvranıyorum. Yönünü bilmeyen bir solucanım bazen. Yelelerinden sıcacık kan damlayan bir at. Gözü dönmüş bir yaban kurdu. Her gece başka bir hayvanın acısı yerleşiyor içime. Garip sesler çıkarıyorum farkında olmadan. Sonsuz toprağın içine girip çıkıyorum, aradığım şey burada da yok. Peki nedir beni bunca çeken? Bir bilinmezlik sürüklüyor zavallı bedenimi. “Git” diyor bana, sürekli “git” … ama nereye? Yön yok. İz yok. Işık yok.
Sayfa 24 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.