“Bitkilerle ve bahçeyle aram iyidir ama ben bir toprak cadısı değilim. Bu bir hobi, büyü değil. Burası kıçımı donduracak kadar soğuk olmayabilir ama bitkilerin büyümesini engelleyecek kadar soğuk. Sadece biraz güneşe ihtiyacım var. Tanrıçadan dileyip duruyorum ama belli ki bizi umursamıyor. Tanrıçaymış, kıçımın kenarı. Belki de atalarımızın eski yöntemlerine geri dönmeliyiz. Belki içlerinden biri bizi dinler.”
“Çok fazla kitap okuyorsun.”
“Öyle bir şey mümkün mü?”
“O zaman çok fazla hayal kuruyorsun.”
Omuz silktim. “Bu muhtemelen doğru.”