Türklerde ve Moğollarda her sene muayyen günde Hakan’a mahsus demir ocağı yandırılırdı. Bir demir parçası ateşte kızgın hale getirildikten sonra örs üzerine konulur. Hakan, altın çekiçle bunun üzerine vururdu. Bu, Türklerin en büyük ibadeti idi. Bu âyinden sonra, meserretli bir bayram yapılırdı. Türkler Ergenekon’dan çıkarken bir demirci ocakta demir eriterek kayayı delmiş, çıkmak için yol açmıştı. Gök Türk Hakanları bu demircinin yani Börte Çino’nun torunları oldukları için, bu kurtuluş gününü bayram ittihaz etmişlerdi.
Sayfa 41
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.