Yinelerin yinelenmesi olan, makineleşmiş bir yaşamı sürdürmektense ölmek bin kez yeğ değil miydi? Ölmek görünmeze, bilinmeze doğru bir aşamaydı. Bir bakıma da mutluluktu. Hiçbir adilik, aşağılık yoktu ölümde. Oysa hiç zenginleşmeyen, makineleşmiş bir ömür sürmek bayağılığın ta kendisiydi. Demek ki yaşamak bir küçüklük, utanç verici bir şey olabiliyormuş. Ölümse hiçbir zaman utanç verici olamazdı. Çamur tutmayan bir temizliği vardı ölümün...
Sayfa 211 - Engin Yayıncılık
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.