Öldüğüm gün, taşınırken tabutum,
Acı duyacağımı sanma bu dünyanın ardından.
Ağlayarak: yazık oldu, diye konuşma.
Kayıp dediğim, sütün kesilmesidir.
Yok olmayacağım mezara konduğum vakit.
Yok oluyorlar mı batınca güneş ve ay?
Ölüm sandığın şey, aslında doğuştur.
Zindan gibi görünür mezar, oysa ruh özgürlüğe kavuşur.
Hangi tohum büyümez ekilince toprağa?
İnsan tohumundan şüphen mi var yoksa?
·
309 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.