Bir acıda, tek bir söz bile söylemeksizin, kendi sözcüklerini bir kez daha içine akıtarak buluşanların kırgınlığını başka bir yerde de anlatmaya çalışmıştım... Herkes kendi cümlelerindeydi, kendi iç konuşmasındaydı o zamanlarda... Bizi bu cümleler başkalarına çekmişti. Biz başkalarını hep bu cümlelerle yaşatabileceğimizi, kendimiz için doğurabileceğimizi sanmıştık. Bazı duygulara sürekli döneceğimi ısrarla söylememin, söylemekten bir türlü vazgeçemeyişimin nedenini bu bağlılıkta arayabileceğimi biraz daha iyi anlıyorum şimdi. Aynı ya da en azından birbirini hatırlatabilecek duyguların başka yerleri ile başka insanları da vardı...
·
124 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.