Piçler düşünmekten yorgun düşmüş ve kendi kendilerini aptallaştırmış insanlardır. Kılıçları kesmeyen ortaçağ savaşçılarına benzerler kendilerini duymaz, görmez, tatmaz, koklayamaz ve kendilerine dokunamazlar. Ancak hayatı duyar, görür, tadar, koklar ve ona dokunabilirler. Kendilerini değil ama dünyayı avuçlarına çizmiş kadar tanırlar. Dolayısıyla insanlığın ilerlemesindeki etkileri görünmez adamların ve ölülerinki kadardır. Piçlik insanın son halidir. Daha ilerisi yoktur. Daha ilerisi ölümdür. Bu yüzden kendiliğinden önceki kuşakların “Kendimden nefret ediyorum ve ölmek istiyorum” diye haykırdı aynalara, “Ölümden nefret ediyorum ve kendimi istiyorum” diye fısıldarlar.
Sayfa 104 - Doğan KitapKitabı okudu
·
197 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.