Gök karardı yine
Yağmurun şiiri başladı sessizce
Her damla hüzünlü bir notayı düşürdü toprağa
Ve toprak ağıdını fısıldadı yapraklara
Yapraklar sarardı bir bir döküldüler
Her biri bir umudun son buluşu
Rüzgarın kollarında hüzne yolculuk ederler
Son danslarını yaparlar hüzünle dolu
Kuşlar bile şarkılarını unuttu
Göç mevsimi geldi gittiler uzaklara
Yalnızlık gökyüzünü sarıp sarmaladı
Ve ben sessizce izledim bu hüznü pencereden
Gece karanlık yıldızlar gizli
Ay bile yüzünü saklar bulutların ardına
Her şey bir hüzün perdesi ardında
Ve dünya bir sessizliğe bürünür derinden
Aşk yorgun düşmüş yollarda
Gözlerinde yaş kalbinde kırık dökük anılar
Elleri boş yüreği ağır
Aşk da yitik bu hüzünlü şiirin satırlarında
Ve ben kelimelerimi toplarım yavaşça
Bu hüzün denizinde bir şiir dökerim sana
Mutluluğun renkleri solmuşken çevremde
Sadece hüzünlü bir şiir yazıyorum işte böyle
Bu şiir yalnızca bir yürekten
Hüzünlü bir melodi kırık dökük notalarla
Umutların soluduğu sevinçlerin unutulduğu
Bir dünyada hüzünle dolu bir şiir
··
194 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.