KAĞNIYA ŞÜKÜR...
Dedemle hocası kağnıya binmişler köye gidiyorlar. Öküzlerin ipi Mehmed Amca'da. Dedem elinde kitap hocasına okuyor. Bir zaman sonra Aladağlı Hoca demiş ki: "Veyis Efendi ibareyi unutma. Parmağını bas da Allah'a bir şükredelim. Yahu ne nimettir bu, Allah'ın bize verdiği! Hem otururuz, hem yürürüz yahu! Bu nimetin şükrünü biz nasıl eda edeceğiz?" Dedem böyle anlatırdı.
"Öyle, derdi; uyanık insan, nimetin kadrini bilir..." Ne mübarek, ne kıymetli, ne kâmil insanlar gelip geçmiş ve muhakkak zamanımızda da var...
Sayfa 103 - 1.Kısım, (Konya, Çocukluk ve İlk gençlik Yıllarım), -Dedem Hacı Veyis Efendi-, Kağnıya Şükür, Kaynak YayınlarıKitabı okudu
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.