Onun elini tuttum. Üzgün bir çocuğa da yapabilirdim bunu. O da bir çocuk gibi başını omuzuma dayadı. Ben, sırf orada olduğum için, bu başın omuzuma konulmasına ses çıkarmadım. Nitekim toprak bile dalından kopan bir şeftaliyi alır, kabul eder. İnsanların çoğu da yanyana yetişen ve sırf büyüyüp geliştikçe dalları birbirine karışan ağaçlar gibidir: Bu ağaçlar nasıl birbirlerini seçmemişlerse, insanlar da seçmemişlerdir birbirlerini.
Sayfa 68Kitabı okuyor
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.