Eşek kahvenin önündeki dut ağacına bağlanmış, ağacın gölgesinde neredeyse kıpırdamadan, öylece duruyordu. Arada sağrısına ya da kafasına konan sinekleri kovalamak için kuyruğunu, kulaklarını sallıyordu. Şimdilik mutlu sayılırdı... Hep orada kalsa, semeri sırtına hiç konmasa hep mutlu olacaktı.
Bir de Piraye kendini tanımış, derdini anlamış olsaydı...
Ne iyi olurdu.
Piraye'nin Bir Günü, Arslan Sayman, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2017.Kitabı okudu
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.