Genel olarak iki tür acımasızlık ayırt ederiz: aptallıktan doğanı, asla düşünülmemiş, asla analiz edilmemiş olanı, doğmuş olan bireyi vahşi hayvanla özdeş kılar. Bu hiç zevk vermez, çünkü buna eğilimli olan kişi hiçbir araştırmaya uygun değildir; böyle bir varlığın kabalıkları ender olarak tehlikelidir: Bundan korunmak her zaman kolaydır; organlardaki aşırı duyarlılığın meyvesi olan diğer tür acımasızlığı ancak son derece tatlı varlıklar bilebilir ve bu acımasızlığın yönelttiği aşırılıklar onların tatlılıklarını rafineleştirir yalnızca; aşırı inceliği nedeniyle çarçabuk köreltilmiş olan bu zarafetin uyanması için acımasızlığın tüm kaynaklarının kullanıma sokulmuş olması gerekir. Bu farklılıkları kavrayan pek az insan varılır!... Tıpkı bunları hisseden pek az kişinin olması gibi! Yine de bunlar vardır, gün gibi ortadadır. Genellikle kadınları etkisi altına almış olan, bu ikinci tür acımasızlıktır. Bu kadınları iyi inceleyin: Onları buraya yöneltmiş olanın aşırı duyarlılıkları olduğunu; hayal güçlerinin aşırı faaliyeti olduğunu göreceksiniz, onları acımasız ve anasının gözü kılan şeyin ruhlarının gücü olduğunu göreceksiniz; dahası çok sevimlidir bu kadınlar; acımasızca davrandığında baş döndürmeyen tek bir kadın türü yoktur; ne yazık ki, geleneklerimizin katılığı, daha doğrusu saçmalığı onların acımasızlığını pek az besler; saklanmak, kendilerini gizlemek, yüreklerinin derininde nefret ettikleri görülür iyilik edimleriyle eğilimlerini örtmek zorundadırlar; ancak en karanlık örtüler altında, en büyük önlemleri alarak, güvenilir birkaç dostun yardımıyla kendilerini doğal eğilimlerine teslim edebilirler ve çok kişi bu durumda olduğundan, sonuçta çok fazla bahtsız vardır. Onları tanımak mı istiyorsunuz? Acımasız bir gösteri duyurusu yapın: bir düello, bir yangın, bir muharebe, bir gladya- tör dövüşü. Nasıl üşüşürler göreceksiniz; ama bu fırsatlar onların ateşini körükleyecek kadar çok sayıda değildir: Kendilerini tutarlar ve acı çekerler.
Sayfa 80
··
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.