A. HAYATI / 2.Çocukluğu ve Tahsil Hayatı
Fakat henüz çocuk yaşta olmanın tesiriyle okumak ve yazmak gibi ağır ve meşakkatli bir yükün altına girmekten sıkılan, fakat Tahsin Nahit'in mektepte dersini ve vazifesini yapmama pahasına durmadan düşüne düşüne manzumeler yazdığına, Reşat Nuri'nin tatilde bile birçok kitap okuduğuna ve bir kenara çekilip kendi kendine sayfa sayfa, defter defter bir şeyler yazarak akşamları dayılarının köşkünün önündeki tarlada aile fertlerine okuduğuna şahit olan Ruşen Eşref, henüz nahif zihnine ağır gelse de özellikle Reşat Nuri'den dinlediği hikâyeler karşısında içlenir; oyun oynamak ve eğlenmek bir yana, yazmak diye bir şeyin varlığını kavramaya başlar. Onlardan daha uslu olmamasına, hatta yaramazlıkta hemen hemen onlara ön ayak olmasına rağmen her zaman Reşat Nuri'ye yetişkin delikanlı, kendilerine de küçük çocuk muamelesi yapılmasından anlar ki hangi yaşta olursa olsun iyi yazı yazabilmek, insana herkesin gözünde itibar kazandıran önemli bir iştir.
Reşat Nuri, bu konuda şöyle diyor; " Küçüklüğümde fazla haşarı idim. Mektebe göndermek hemen kabil olmuyordu. Mektebi sevmiyordum. Bir aralık teyzezadem Ruşen Eşref'le bizi Selimiye'deki mahalle mektebine göndermek istediler. İkimizde çok yaramazdık. Hele bir araya geldiğimiz zaman âdeta kudururduk..."
Sayfa 10 - KİTABEVİ
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.