Geçirdiği beyin kanamasi sonucu sadece tek gözünü kullanabilen bir insan... Genel olarak hastaneyi, etrafındaki insanlar hakkındaki izlenimlerini aktarmış. Zaman zaman geçmişe dönüp, hatıralarını yoklayıp, özlem duyduğu önceki yasamının lezzetini tekrar bulmaya çalışmış.
Kitabı olağanüstü yapan şey ise tüm bunları sadece tek gözünü kırparak alfabedeki harfleri işaret ederek, arkadaşlarının yardımıyla yazdırabilmeyi başarmış olması.
Kitabın son paragrafı yazarın en baştan beri söylemek istediği ama sıradan anılarla lafı uzatıp en sona bıraktığı, belki kendine bile itiraf etmeye en son cesaret edebildiğini hissettiren cümlelerden oluşuyor.
...Acaba bu evrende beni bu dalgıç hücresinden kurtaracak bir anahtar var mıdır? Ya da son durağı olmayan bir metro? Peki özgürlüğümü geri satın alabileceğim bir para? Sanırım başka bir yerde aramam gerekiyor bunları. O ZAMAN , BEN GİDİYORUM...