Bergson, benliğin oluşumunu, yuvarlandıkça sürekli büyüyüp cesamet kazanan bir çığ gibi tasvir etmektedir. Fakat benliğimiz bir kar yığınına benzemez, onun özünde bir çekirdek vardır ki, merkezden dışa doğru yayılarak bu yığına kendi birlik rengini vurur; öylesine ki, hep ayni benlikle diler ve hep ayni izlenimlere duyarlılık gösteririz. Ve açık bir şekilde şuura faaliyette ve atalette kişilik kazandıran ayni renk, ayni birliktir.
Sayfa 65Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.