Ahmet Erhan... Okudukça Birhan Keskin'in dediği gibi ortak payda da olduğunu düşündüğüm şairlerden oldu (gerçi daha okuduğum ilk kitabında 'Nerden başlasam bilmem ki?' cümlesi ile taht kurmuştu kalbime. "Ve milat diye bir şey varsa şu dünyada, bu sözlerin dudaklarımdan kaydığı an milat olmalı." (101)
Ahh Ahmet Erhan ahhh... Yüreğimdekileri gün yüzüne çıkarttın. Bundan önce "Hayat hiç bu kadar güzel olmadı. / Ölüm böylesine gerekli."(45) korkarlar insanlar ölümden yani çoğu, az bir kesim de korkmaz ama sen kadar da cesur olamaz. Ölümü bu kadar kolay çağırmaz.
"Kimseler gelmez oysa
Biri çıkıp da sormaz:
Şair, nicedir halin?" (59)
Nicedir halin ki "Hayat karşısında yorgunum artık/ Ve zindeyim ölümün mihrabında."(92) dizeleri dökülüyor kaleminden...?
O kadar kendimi buldum ki dizelerde her satırını paylaşmak istedim ama bir de dedim ki kızım sen şair değilsin sus otur, sıranı bekle! Bu dünya ki şairlerin düşünceleri anlaşılmamış sen mi anlaşılacaksın.?
Otur bekle, bekle ki bir gün gelip ölüm seni anlasın. Bir de kıyamadım yaralarımın pansumanını açıp öyle derin yaraları açıkta bırakmaya kendime sakladım dizelerimi, kanattım acılarımı kendime...
"Bana çelenk yap kardeş,
Üstüne de bir şey yazma
Ölüler okumayı bilmez ki... "(26)
Biliyorum okuyamayaksın buraya yazdıklarımı ama olsun bil ki dünyada senin yerine ölümü bekleyenler var...
"Bitiriyorum burada.
Artık hiçbir şey sorma."(82)
Bitiriyorum burada istemeye istemeye. Ortak paydalarda buluşmak dileğiyle...
