Mustafa Kemal: Evladım tek başına nasıl kaldırdın 275 kg mermiyi?
Seyit Onbaşı: İşte Allah’ın izniyle oldu komutanım o anda bir çam kütüğü gibi geliverdi.
Mustafa Kemal: Öğrendiğime göre fakir bir aile çocuğu olduğun halde verilen ikramiyeleri kabul etmemişsin, yalnız bana 1 ekmek ilave verin demişsin ve onu da ertesi gün Komutanına, ben arkadaşlarımın hakkını yiyemem bunu da geri alır mısınız? demişsin.
Seyit Onbaşı: Komutanım sizin ikram ettiğiniz şu kahve benim için en büyük armağandır.
Mustafa Kemal: O Mermiyi kaldırdığın gibi beni de kaldırabilir misin?
Seyit Onbaşı: Hayır Komutanım.
Mustafa Kemal: Niye ben o mermiden ağır mıyım Seyit?
Seyit Onbaşı: Komutanım merminin ağırlığı başka sizin ağırlığınız bambaşka Sizi ben değil dünya bile kaldıramaz.