Birkaç yıl önce okuduğum bir kitaptı, adıni hatırlamadığın sevimli bir arkadaşın olur ya, sende bir hoşnutluk bırakır adının yerine..işte öyle bir şey ; olay örgüsü ,kahramanlarin neler yaptığı, mekanlar bunları unutmamıştım kitabın ismini de bunlarla aradım, ama bulamamıştım. ben de zihnimdeki o hoşnutlukla aramaktan vazgeçmiştim.
Dün kütüphanede kitaplara bakarken birden üst rafta biri bana göz kırpıyordu.. tanımıyorum diyerek kafamı çevirdim fakat kalbimde yumuşacık birşey hissettim.. eski bir dostumu görmüş gibi...yanına gittim elime aldım evet ya bu o.. sevindim.. elimde tuttum biraz hatıralar canlandı.. sanki onunla konuşuyordum.. eski bir dosttu adını unuttuğum.. kütüphane de bu karşılıklı özleme şahit oldu.. sonra yerine bıraktım onu .. tespih tanelerini
