Nedense bu kitabı okuduğumda ve bu adamın yüzüne uzun uzadıya baktığımda otomatikman bir şiir canlanıverdi aklımda..İnsan yüzlü bir adamcağız bu -bana öyle geldi- lakin naif ve kırılgan..İç konuşmalarının sesi belli ki hepimizinden çok yüksek, o yüzden ebedi sessizliği tercih ettiğini düşünüyorum..
Neyse uzun uzadıya yazıp kafanızı mikmek istemem...
sene 1966
kayınvaldenin evinde oturuyoruz kınalı'da
gözü yaşlı bir sonbahar günü
güler sökük dikiyor pencerenin önünde
ben odanın gerisinde masa başında
hatırımda kalmamış kimden
çeviri yapıyorum harıl harıl
telifini parça-buçuk alacağımı bile bile...
yau diye seslendi güler
bir adam geçti önümüzden. tam bir eski tüfek.
bu kadar olur ama!.
demeye kalmadı zır kapı!
gittim açtım, karşımda bizim enver!
Can Yücel